Discretiva

  gerenti dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

gerentī

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
gerentī casus dativus singularis participii gerēns
gerentī casus ablativus singularis adiectivi gerēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /geˈrentiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ge·ren·tī — morphologica: ger-ent-i

gerenti

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
gerenti forma pluralis substantivi gerente
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ʤeˈrɛnti]
Syllabificatio phonetica: ge·ren·ti — morphologica: gerent-i

Loci

+/-
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

saec. I.

  • haustum ipsius maris dulcem esse et Alexander Magnus prodidit et M. Varro talem perlatum Pompeio iuxta res gerenti Mithridatico bello, magnitudine haut dubie influentium amnium victo sale. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 19, [51] — gerenti
  2. Vicicitatio: gerenti.