Discretiva

  hilaram dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
hilaram casus accusativus singularis · genus femininum adiectivi hilarus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: ˈhi.la.ram/(classice)
Syllabificatio phonetica: hi·la·ram — morphologica: hilar-am

Loci

+/-
T. Maccius Plautus
ca. -254…-184
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

antiq.

  • Ne tu habes servom graphicum et quantivis preti,
non carust auro contra. ut ille fidicinam
fecit ‹sese ut› nesciret esse emptam tibi!
ita ridibundam atque hilaram huc adduxit simul. —Epidicus Plauti [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Plautus - Epidicus. (Universitas Turicensis): Actus 3. Scaena 3: Apoecides. Versus 32 — hilaram
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: hilaram.