Solum hilarus Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Hilarus.

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈhi.la.rus/(classice)
Syllabificatio phonetica: hi·la·rus — morphologica: hilar-us

Formae aliae

+/-

Notatio

+/-
Graeca Antiqua ἱλαρός

Nomen adiectivum

+/-

hĭlăr|us, -a, -um

  1. Laetus, laetitia plenus.

Declinatio

+/-
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. hilarus hilara hilarum nom. hilarī hilarae hilara
gen. hilarī hilarae hilarī gen. hilarōrum hilarārum hilarōrum
dat. hilarō hilarae hilarō dat. hilarīs hilarīs hilarīs
acc. hilarum hilaram hilarum acc. hilarōs hilarās hilara
abl. hilarō hilarā hilarō abl. hilarīs hilarīs hilarīs
voc. hilare hilara hilarum voc. hilarī hilarae hilara

Dictiones collatae

+/-

Synonyma

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
Laetitia plenusdilatare ▼
Laetitia plenuscollabi ▲

Loci

+/-
T. Maccius Plautus
ca. -254…-184
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

antiq.

  • Iam pax est inter vos duos?
nam quia vos tranquillos video, gaudeo et volup est mihi.
atque ita servom par videtur frugi sese instituere:
proinde eri ut sint, ipse item sit; voltum e voltu comparet:
tristis sit, si eri sint tristes; hilarus sit, si gaudeant.
sed age responde: iam vos rediistis in concordiam? —Amphitruo Plauti [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Plautus - Amphitruo. (Universitas Turicensis): Actus 3. Scaena 3: Sosia servus. — hilarus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: hilarus.