Discretiva

  hilaros dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
hilarōs casus accusativus pluralis · genus masculinum adiectivi hilarus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: ˈhi.la.roːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: hi·la·rōs — morphologica: hilar-os

Loci

+/-
T. Maccius Plautus
ca. -254…-184
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

antiq.

  • ite foras: hic volo ante ostium et ianuam
meos participes bene accipere.
statuite hic lectulos, ponite hic quae adsolent.
hic statui volo primum aliqua mihi,
unde ego omnis hilaros, ludentis, laetificantis faciam ut fiant,
quorum opera mihi facilia factu facta haec sunt, quae volui effieri.
nam improbus est homo qui beneficium scit accipere et reddere nescit. —Persa Plauti [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Plautus - Persa. (Universitas Turicensis): Actus 5. Scaena 1: Toxilvs. — hilaros
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: hilaros.