Discretiva

  hilarent dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
hilarent tertia pluralis praesens activa coniunctivus hilarō (hilarāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈhi.la.rent/(classice)
Syllabificatio phonetica: hi·la·rent — morphologica: hilar-ent

Loci

+/-
Macrobius
fl.c.420
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. V.

  • Nam si, ut fateri necesse est, in omni conventu aut tacendum est aut loquendum, quaeramus silentiumne conviviis an et opportunus sermo conveniat. Nam si, ut apud Athenas Atticas Areopagitae tacentes iudicant, ita inter epulas oportet semper sileri, non est ultra quaerendum inter mensas philosophandum necne sit. Si vero non erunt muta convivia, cur ubi sermo permittitur, honestus sermo prohibetur, maxime cum non minus quam dulcedo vini hilarent verba convivium? —Saturnalia Macrobii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 MacrobiusSaturnalia. (LacusCurtius): Liber VII. Caput I: [17] — hilarent
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: hilarent.