Discretiva

  inceptabant dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
inceptābant tertia pluralis imperfectum activa indicativus inceptō (inceptāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /inkepˈtaːbant/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·cep·tā·bant — morphologica: in-cept-abant

Loci

+/-
Aulus Gellius
ca. 130-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

+/-

saec. II.

  • Cum procinctae igitur classes erant et instructa acies coeptumque in hostem progredi tibicines inter exercitum positi canere inceptabant. —Noctes Atticae A. Gellii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber primus. Capitulum XI, [3] — inceptabant
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: inceptabant.