Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /inˈkeptoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·cep·tō — morphologica: in-cept-o

Notatio +/-

Latine: incipiō (incipere)

Verbum temporale +/-

incept|ō, -āre, -āvī, -ātum [1][2][3][4][5]

  1. (Intens.) ab incipio, aggredi, ordiri [1]
  2. (Intrans.) certamen (cum aliquo) instituere

Coniugatio +/-

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
incept- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. inceptō inceptem   inceptābam inceptārem inceptābō  
II. sing. inceptās inceptēs inceptā! inceptābās inceptārēs inceptābis inceptātō!
III. sing. inceptat inceptet   inceptābat inceptāret inceptābit inceptātō!
I. plur. inceptāmus inceptēmus   inceptābāmus inceptārēmus inceptābimus  
II. plur. inceptātis inceptētis inceptāte! inceptābātis inceptārētis inceptābitis inceptātōte!
III. plur. inceptant inceptent   inceptābant inceptārent inceptābunt inceptantō!
Thema Vox passiva
incept- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. inceptor incepter   inceptābar inceptārer inceptābor  
II. sing. inceptāris inceptēris inceptāre! inceptābāris inceptārēris inceptāberis inceptātor!
III. sing. inceptātur inceptētur   inceptābātur inceptārētur inceptābitur inceptātor!
I. plur. inceptāmur inceptēmur   inceptābāmur inceptārēmur inceptābimur  
II. plur. inceptāminī inceptēminī inceptāminī! inceptābāminī inceptārēminī inceptābiminī
III. plur. inceptantur inceptentur   inceptābantur inceptārentur inceptābuntur inceptantor!
Thema Vox activa
inceptāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. inceptāvī inceptāverim inceptāveram inceptāvissem inceptāverō
II. sing. inceptāvistī inceptāveris inceptāverās inceptāvissēs inceptāveris
III. sing. inceptāvit inceptāverit inceptāverat inceptāvisset inceptāverit
I. plur. inceptāvimus inceptāverimus inceptāverāmus inceptāvissēmus inceptāverimus
II. plur. inceptāvistis inceptāveritis inceptāverātis inceptāvissētis inceptāveritis
III. plur. inceptāvērunt inceptāverint inceptāverant inceptāvissent inceptāverint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
inceptāre inceptāvisse inceptātūrum,
-am, -um esse
inceptāns   inceptātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
inceptārī inceptātum,
-am, -um esse
inceptātum īrī   inceptātus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
inceptandī inceptandus, -a, -um inceptātum inceptātū

Usus +/-

  • Tibicines canere inceptabant (cum infinitvo)
  • Quo iter inceptas? (cum accusatitvo)

Dictiones collatae +/-

Translationes +/-

Incipere, aggredidilatare ▼
Incipere, aggredicollabi ▲
Certamen institueredilatare ▼
Certamen instituerecollabi ▲

Discretiva

  incepto dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

inceptō +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
inceptō casus dativus singularis · genus masculinum participii inceptus
inceptō casus ablativus singularis · genus masculinum participii inceptus
inceptō casus dativus singularis · genus neutrum participii inceptus
inceptō casus ablativus singularis · genus neutrum participii inceptus
inceptō casus dativus singularis substantivi inceptum
inceptō casus ablativus singularis substantivi inceptum
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /inˈkeptoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·cep·tō — morphologica: in-cept-o

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. II, p. 771 — “INCEPTO, as, āvi, ātum, are, a. 1. (intens. ab incipio)”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 188 — “incepto, āre, v. intens. a. [incipio]”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — in-cepto, āvī, āre (Intens. v. incipio) (tom. 2, p. 142)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)inceptare
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)incepto