inducendo

Discretiva

inducendo dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Casu	Verbum
indūcendō	—	—	activa	gerundium	dativo	indūcō (indūcere)
indūcendō	—	—	activa	gerundium	ablativo	indūcō (indūcere)

Forma	Modus flexurae	originis
indūcendō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi indūcendus
indūcendō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi indūcendus
indūcendō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi indūcendus
indūcendō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi indūcendus

API: /induːˈkendoː/

Syllabificatio phonetica: in·dūc·en·dō — morphologica: in-duc-end-o

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Si timuisse eos facis qui discesserunt, concede non timuisse eos qui remanserunt; sin autem sine iis qui tum afuerunt nihil decerni libere potuit, cum omnes adessent, coeptum est referri de inducendo senatus consulto; ab universo senatu reclamatum est. —De domo sua ad pontifices oratio Ciceronis ^[1]^[2]

saec. XVI.

Id vero, inquit, quod ex antiquorum sententiis elicimus, est quod omnes contrarietatem in principiis agnoscunt, ut per eorundem positiones inducendo est manifestum. —Figuratio Aristotelici Physici auditus Iordani Bruni ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - De domo sua ad pontifices oratio. (The Latin Library): 4 [10] — inducendo
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: inducendo.
↑ ^3.0 ^3.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Figuratio Aristotelici Physici auditus. (Universitas Turicensis): Liber I. Cap. II. [Art. I] — inducendo