Latine +/-

Appellatio +/-

 API: /induːˈkendus/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·dū·cen·dus — morphologica: in-duc-end-us

Notatio +/-

← Latineindūcō (indūcere)

Gerundivum +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
indūcendus
passiva gerundivum­ nominativo indūcō (indūcere)

Declinatio +/-

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. indūcendus indūcenda indūcendum nom. indūcendī indūcendae indūcenda
gen. indūcendī indūcendae indūcendī gen. indūcendōrum indūcendārum indūcendōrum
dat. indūcendō indūcendae indūcendō dat. indūcendīs indūcendīs indūcendīs
acc. indūcendum indūcendam indūcendum acc. indūcendōs indūcendās indūcenda
abl. indūcendō indūcendā indūcendō abl. indūcendīs indūcendīs indūcendīs
voc. indūcende indūcenda indūcendum voc. indūcendī indūcendae indūcenda

Loci +/-

L. Iunius Moderatus Columella
ca. 4-70
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100
antiq. class. II II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Sic deinde ordinata vineta festinabimus emundare, sarmentisque et calamentis liberare. Quae sicco tamen solo legenda sunt, ne lutosa humus inculcata maiorem fossori laborem praebeat, qui protinus adhuc silentibus vineis inducendus est. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [1][2]

saec. I.

  • Quid vero movendis adfectibus contrarium magis quam, cum dolendum irascendum indignandum commiserandum sit, non solum ab his adfectibus, in quos inducendus est iudex, recedere, sed ipsam fori sanctitatem ludorum talarium licentia solvere? —Institutio oratoria Quintiliani [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber quartus. Caput XXVII. [1]  — inducendus
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: inducendus.
  3. 3.0 3.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber undecimus, III. [58] — inducendus