Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /indukˈtuːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·duc·tū·rus — morphologica: in-duct-ur-us

Notatio +/-

← Latineindūcō (indūcere)

Participium +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
inductūrus
futurum activa participium­ nominativo indūcō (indūcere)

Declinatio +/-

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. inductūrus inductūra inductūrum nom. inductūrī inductūrae inductūra
gen. inductūrī inductūrae inductūrī gen. inductūrōrum inductūrārum inductūrōrum
dat. inductūrō inductūrae inductūrō dat. inductūrīs inductūrīs inductūrīs
acc. inductūrum inductūram inductūrum acc. inductūrōs inductūrās inductūra
abl. inductūrō inductūrā inductūrō abl. inductūrīs inductūrīs inductūrīs
voc. inductūre inductūra inductūrum voc. inductūrī inductūrae inductūra

Loci +/-

Velleius Paterculus
ca. -20/+35
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Consulatui Ciceronis non mediocre adiecit decus natus eo anno divus Augustus abhinc annos LXXXII, omnibus omnium gentium viris magnitudine sua inducturus caliginem. —Historiae Romanae Vellei [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Velleius Paterculus, Historiarum ad M. Vinicium consulem libri duo (ed. J. Hellegouarc'h, Paris 1982). Liber II. Caput XXXVI. p. 1 — inducturus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: inducturus.