instruebamus

Discretiva

instruebamus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
īnstruēbāmus	prima pluralis	imperfectum	activa	indicativus	īnstruō (īnstruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /iːnstrueːˈbaːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: īn·stru·ē·bā·mus — morphologica: in-stru-ebamus