instruebas

Discretiva

instruebas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
īnstruēbās	secunda singularis	imperfectum	activa	indicativus	īnstruō (īnstruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /iːnstruˈeːbaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: īn·stru·ē·bās — morphologica: in-stru-ebas