instruitote

Discretiva

instruitote dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
īnstruitōte	secunda pluralis	futurum	activa	imperativus	īnstruō (īnstruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /iːnstruiˈtoːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: īn·stru·i·tō·te — morphologica: in-stru-itote