inveniendos
Discretiva
inveniendos dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
inveniendōs | casus accusativus pluralis · genus masculinum | gerundivi inveniendus |
Appellatio pronuntiatusque
+/-API: /inweniˈendoːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: in·ve·ni·en·dōs — morphologica: in-veni-end-os
Loci
+/-Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica
+/-
- Aut enim licebit utrumque pari ratione defendere, ut ideo haec non esse dicantur iniusta, quia ea facta sunt intentione qua deprehenderentur iniusti: aut si sana doctrina nec propter inveniendos haereticos vult nos cum feminis impudicis saltem corpore, non mente, misceri, profecto nec propter inveniendos haereticos vult a nobis saltem voce, non mente, aut immundam haeresim praedicari, aut castam catholicam blasphemari. —Contra mendacium Augustini [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Contra mendacium. (Universitas Turicensis): . Caput VII — inveniendos
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: inveniendos.