latrocinor

Latine

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Verbum deponens

latrocin|or, -arī, latrocinatus

Verbum intransitivum

1. latro esse

Coniugatio

Radix praesens latrocin-
Praesens indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	latrocinor	latrocināmur
II.	latrocināris	latrocināminī
III.	latrocinātur	latrocināntur
Imperativus
dep.	latrocināre	latrocināminī
Imperativus futurus
II.	latrocinātōr	—
III.	latrocinātōr	latrocinantor
Praesens subiunctivum
dep.	sing.	plur.
I.	latrociner	latrocinēmur
II.	latrocinēris	latrocinēminī
III.	latrocinētur	latrocinentur
Imperfectum indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	latrocinābar	latrocinābāmur
II.	latrocinābāris	latrocinābāminī
III.	latrocinābātur	latrocinābantur
Imperfectum subiunctivum
dep.	sing.	plur.
I.	latrocinārer	latrocinārēmur
II.	latrocinārēris	latrocinārēminī
III.	latrocinārētur	latrocinārentur
Futurum indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	latrocinābor	latrocinābimur
II.	latrocināberis	latrocinābiminī
III.	latrocinābitur	latrocinābuntur

Infinitivi act. dep. praes. — latrocinārī perf. —

Participia praes. latrocinans, -antis perf. latrocinātus, -a, -um fut. latrocinātūrus, -a, -um

Gerundia et supina subst. latrocinandum, -ī adiect. latrocinandus, -a, -um supina latrocinātum, latrocinātū

Dictiones derivatae

• latro
• latrocinium