Solum libram Linguae multae
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Libram.

Discretiva

  libram dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
lībram casus accusativus singularis substantivi lībra
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /ˈliːbram/(classice)
Syllabificatio phonetica: lī·bram — morphologica: libr-am

Loci +/-

Marcus Terentius Varro
-47…-45
Titus Livius -58/+17 C. Plinius Secundus 23-79 Aulus Gellius
ca. 130-170
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

class.

  • Hoc verius esse ipsum verbum ostendit, de quo quaeritur: nam id aes quod obligatur per libram neque suum fit, inde nexum dictum. —De lingua Latina Varronis [1][2]
  • Aurum, argentum, aes signatum omne senatores crastino die in publicum conferamus, ita ut anulos sibi quisque et coniugi et liberis, et filio bullam, et quibus uxor filiaeve sunt singulas uncias pondo auri relinquant; argenti qui curuli sella sederunt equi ornamenta et libras pondo, ut salinum patellamque deorum causa habere possint; ceteri senatores libram argenti tantum; aeris signati quina milia in singulos patres familiae relinquamus: ceterum omne aurum, argentum, aes signatum ad triumviros mensarios extemplo deferamus nullo ante senatus consulto facto, ut voluntaria conlatio et certamen adiuvandae rei publicae excitet ad aemulandum animos primum equestris ordinis, dein reliquae plebis. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

saec. I.

  • Aureus nummus post annos LI percussus est quam argenteus ita, ut scripulum valeret sestertios vicenos, quod efficit in libram ratione sestertii, qui tunc erat, V DCCLX. postea placuit Ж XXXX signari ex auri libris, paulatimque principes inminuere pondus, et novissime Nero ad XXXXV. —Naturalis historia Plinii [4][2]

Latinitas postclassica +/-

saec. II.

  • Post proelium Cannense Hannibal, Carthaginiensium imperator, ex captivis nostris electos decem Romam misit mandavitque eis pactusque est, ut, si populo Romano videretur, permutatio fieret captivorum et pro his quos alteri plures acciperent, darent argenti pondo libram et selibram. —Noctes Atticae A. Gellii [5][2]

saec. IV.

  • Si enim dares libram argenti et reciperes libram auri, quanto capereris gaudio? Inspice, et interroga avaritiam: Libram argenti dedi, libram auri recipio. Quid simile argentum et aurum? Magis ergo, quid simile terra et coelum? —Sermones de Scripturis Augustini [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber septimus, V. p. [105] — libram
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: libram.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXVI, caput 36, [5] — libram
  4. 4.0 4.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber XXXIII, cap. xiii, [47] — libram
  5. 5.0 5.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber sextus. Capitulum XVIII, [2] — libram
  6. 6.0 6.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Sermones de Scripturis (Universitas Turicensis). Sermo LXXXVI. Caput V — libram