Discretiva

  locare dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

locāre

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
locāre secunda singularis praesens passiva imperativus locō (locāre)
locāre
praesens activa infinitivus locō
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /loˈkaːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: lo·cā·re — morphologica: loc-are

locare

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
locare
praesens activa infinitivus loca substantiv.
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /loˈkare/
Syllabificatio phonetica: lo·ca·re — morphologica: loc-are

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
Marcus Terentius Varro
-47…-45
Titus Livius
-58…+17
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Gladiatores audio pugnare mirifice. Si locare voluisses, duobus his muneribus liber esses. Sed haec posterius. Tu fac venias et de librariis, si me amas, agas diligenter. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]

class.

  • Incipiam de locis ab ipsius loci origine. Locus est, ubi locatum quid esse potest, ut nunc dicunt, collocatum. Veteres id dicere solitos apparet apud Plautum:
Filiam habeo grandem dote cassam atque inlocabilem
Neque eam queo locare cuiquam. —De lingua Latina Varronis [3][2]

class.

  • Partem unam in agro Veiente Etruriae opposuit, alteram ante urbem castra locare iussit; tribuni militum his A. Manlius, illis, qui adversus Etruscos mittebantur, L. Aemilius praepositus; tertiam partem ipse ad Volscos duxit nec procul a Lanuvio — ad Mecium is locus dicitur — castra oppugnare est adortus. —Ab urbe condita Titi Livii [4][2]

saec. I.

  • Illa quoque quae ex rebus mutuam confirmationem praestantibus ducuntur (quae proprii generis videri quidam uolunt et uocant ἐκ τῶν πρὸς ἄλληλα, Cicero ex rebus sub eandem rationem venientibus) fortiter consequentibus iunxerim: «si portorium Rhodiis locare honestum est, et Hermocreonti conducere», et: «quod discere honestum, et docere». —Institutio oratoria Quintiliani [5][2]

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Ubi si rursus pedis incrementum statuere volueris, in triginta duas breves proficiscimur: huc quoque ratio tua pedem te compellit adducere, et rursus lex illa duplum numerum brevium pro longis locare: atque ita nullus constituetur modus —De musica Augustini [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber quartus. Ep. 4A [2] — locare
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: locare.
  3. 3.0 3.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber quintus, II. — locare
  4. 4.0 4.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber VI, caput 2, [7] — locare
  5. 5.0 5.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber quintus, X. [78] — locare
  6. 6.0 6.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De musica. (Universitas Turicensis): Liber tertius. Caput V, p. 13. — locare