Victionarium

loco

Latine

Appellatio pronuntiatusque

+/-
API: /ˈlo.koː/(classice)
Syllabificatio phonetica: lo·cō — morphologica: loc-o

Verbum transitivum

+/-

loc|ō, -āre, -āvī, -ātum

  1. √ In loco ponere.
    locare fundamenta urbis
  2. (Fig.) constituere.
    prudentia locata est in delectu bonorum et malorum
  3. Collocare.
    milites novis hibernaculis locare
    locare puellam in matrimonium
  4. Mercede pacta quippiam alicui utendum concedere.
    fundum alicui locare

Coniugatio

+/-

Verbum finitum

+/-

­

Thema Vox activa
loc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. locō locem   locābam locārem locābō  
II. sing. locās locēs locā! locābās locārēs locābis locātō!
III. sing. locat locet   locābat locāret locābit locātō!
I. plur. locāmus locēmus   locābāmus locārēmus locābimus  
II. plur. locātis locētis locāte! locābātis locārētis locābitis locātōte!
III. plur. locant locent   locābant locārent locābunt locantō!
Thema Vox passiva
loc- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. locor locer   locābar locārer locābor  
II. sing. locāris locēris locāre! locābāris locārēris locāberis locātor!
III. sing. locātur locētur   locābātur locārētur locābitur locātor!
I. plur. locāmur locēmur   locābāmur locārēmur locābimur  
II. plur. locāminī locēminī locāminī! locābāminī locārēminī locābiminī —
III. plur. locantur locentur   locābantur locārentur locābuntur locantor!
Thema Vox activa
locāv- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. locāvī locāverim locāveram locāvissem locāverō
II. sing. locāvistī locāveris locāverās locāvissēs locāveris
III. sing. locāvit locāverit locāverat locāvisset locāverit
I. plur. locāvimus locāverimus locāverāmus locāvissēmus locāverimus
II. plur. locāvistis locāveritis locāverātis locāvissētis locāveritis
III. plur. locāvērunt locāverint locāverant locāvissent locāverint

Verbum infinitum

+/-
Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa		 locāre locāvisse locātūrum,
-am, -um esse		 locāns   locātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva		 locārī locātum,
-am, -um esse		 locātum īrī   locātus,
-a, -um		  
Gerundium Gerundivum Supinum
locandī locandus, -a, -um locātum locātū

Usus

+/-
  1. Quum sol ita locatus fuisset, ut lunam suo lumine non posset attingere. (Cic. 1. de republ. 15.)
  2. Arte, quae possunt locare homines in amplissimo gradu dignitatis. (Id. Mur. 14. 30.)
  3. Virginem habeo grandem, neque eam queo locare cuiquam. (Plaut. Aulul. 2. 2. 14.)
  4. Ego operam meam tribus nummis hodie locavi ad artes nugatorias. (Id. Trin. 4. 2.)

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
In loco poneredilatare ▼
In loco ponerecollabi ▲
Constitueredilatare ▼
Constituerecollabi ▲
Collocaredilatare ▼
Collocarecollabi ▲
Mercede pacta quippiam alicui utendum concederedilatare ▼
Mercede pacta quippiam alicui utendum concederecollabi ▲

Discretiva

loco dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

locō

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
locō casus dativus singularis substantivi locus
locō casus ablativus singularis substantivi locus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /ˈlo.koː/(classice)
Syllabificatio phonetica: lo·cō — morphologica: loc-o

loco

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
loco prima singularis praesens activa indicativus locare
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /ˈlo.ko/
Syllabificatio phonetica: lo·co — morphologica: loc-o

loco

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
loco prima singularis praesens activa indicativus locar
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: [ˈłɔ.ku](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: lo·co — morphologica: loc-o

Loci

P. Ovidius Naso
-42…+18
Aulus Cornelius Celsus ca.
-25…+50		 C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

+/-

class.  (post 1 a.C.n.)

  • scit bene venator, cervis ubi retia tendat,
scit bene, qua frendens valle moretur aper;
aucupibus noti frutices; qui sustinet hamos,
novit quae multo pisce natentur aquae:
tu quoque, materiam longo qui quaeris amori,
ante frequens quo sit disce puella  loco .
non ego quaerentem vento dare vela iubebo,
nec tibi, ut invenias, longa terenda via est. —Ars amatoria Ovidii Nasonis [1][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

  • Calor autem articulorum prout in pedibus manibusve aut alia qualibet parte sic est ut eo  loco  nervi contrahantur, aut si id membrum ex levi causa fatigatum aeque frigido calidoque offenditur, podagram cheragramve, vel eius articuli, in quo id sentitur, morbum futurum esse denuntiat. —De Medicina Celsi [3]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • ceterum aeterna caelestibus est natura intexentibus mundum intextuque concretis, potentia autem ad terram magnopere eorum pertinens, quae propter effectus claritatemque et magnitudinem in tanta subtilitate nosci potuerunt, sicut suo demonstrabimus  loco . —Naturalis historia Plinii [4][2]

Fontes

  1. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Ovidius
  2. 1 2 Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named q
  3. ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, VII. [6] — loco
  4. ↑ Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named Plinius
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=loco&oldid=226102"