locus
Nomen substantivum
+/-lŏc|us, -ī, plur. -ī, masc. (etiam plur. -a)
- Ubi aliquid situm est, finitio externa rei (plur. -a).
- — loca superiora, loca communia
- In scientiis quidquid esse potest fons disputationis vel expositionis (plur. -ī).[1]
- — multos locos poetarum discere, loci communes
Declinatio
+/-m. | sing. | plur. | |
---|---|---|---|
nom. | lŏcus | lŏcī lŏca |
I |
gen. | lŏcī | lŏcōrum | II |
dat. | lŏcō | lŏcīs | III |
acc. | lŏcum | lŏcōs lŏca |
IV |
abl. | lŏcō | lŏcīs | VI |
voc. | lŏce | lŏcī lŏca |
V |
Translationes
+/-Formae affines
+/-locus etiam dictio est in aliis linguis: |