Nomen substantivum

+/-

lŏc|us, -ī, plur. , masc. (etiam plur. -a)

  1. Ubi aliquid situm est, finitio externa rei (plur. -a).
    loca superiora, loca communia
  2. In scientiis quidquid esse potest fons disputationis vel expositionis (plur. ).[1]
    — multos locos poetarum discere, loci communes

Declinatio

+/-
m. sing. plur.
nom. lŏcus lŏcī
lŏca
I
gen. lŏcī lŏcōrum II
dat. lŏcō lŏcīs III
acc. lŏcum lŏcōs
lŏca
IV
abl. lŏcō lŏcīs VI
voc. lŏce lŏcī
lŏca
V

Translationes

+/-

Formae affines

+/-
locus etiam dictio est in aliis linguis:

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 106 locus