monitum
Discretiva
|
monitum dictio est in variis linguis: |
Formae affines
+/-Proprietates grammaticales
+/-| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|---|
| monitum | —
|
—
|
—
|
supinum | accusativo | moneō (monēre) |
| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| monitum | casus accusativus singularis · genus masculinum | participii monitus |
| monitum | casus nominativus singularis · genus neutrum | participii monitus |
| monitum | casus accusativus singularis · genus neutrum | participii monitus |
| monitum | casus vocativus singularis · genus neutrum | participii monitus |
| monitum | casus accusativus singularis | substantivi monitus |
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /ˈmonitum/ (classice) - Syllabificatio phonetica: mo·ni·tum — morphologica: monit-um
