Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /ˈmonitus/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·ni·tus — morphologica: monit-us

Notatio +/-

Latine: moneō (monēre)

Participium +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
monitus
perfectum passiva participium­ nominativo moneō (monēre)

Declinatio +/-

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. monitus monita monitum nom. monitī monitae monita
gen. monitī monitae monitī gen. monitōrum monitārum monitōrum
dat. monitō monitae monitō dat. monitīs monitīs monitīs
acc. monitum monitam monitum acc. monitōs monitās monita
abl. monitō monitā monitō abl. monitīs monitīs monitīs
voc. monite monita monitum voc. monitī monitae monita

Translationes +/-

Nomen substantivum +/-

monit|us, -ūs masc.

  1. Actus monendi.

Declinatio +/-

m. sing. plur.
nom. monitus monitūs I
gen. monitūs monituum II
dat. monituī monitibus III
acc. monitum monitūs IV
abl. monitū monitibus VI
voc. monitus monitūs V

Dictiones collatae +/-

Synonyma

Translationes +/-

Discretiva

  monitus dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

monitūs +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Modus flexurae originis
monitūs casus genitivus singularis substantivi monitus
monitūs casus nominativus pluralis substantivi monitus
monitūs casus accusativus pluralis substantivi monitus
monitūs casus vocativus pluralis substantivi monitus
Appellatio pronuntiatusque +/-
 API: /ˈmonituːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: mo·ni·tūs — morphologica: monit-us