Discretiva

  mustelam dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
mūstēlam casus accusativus singularis substantivi mūstēla

Appellatio +/-

 API: /muːsˈteːlam/(classice)
Syllabificatio phonetica: mūs·tē·lam — morphologica: mustel-am

Formae aliae +/-

Loci +/-

Caelius Aurelianus
fl.400
Isidorus Hispalensis
560-636
Hildegardis Bingensis
1098-1179
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. V.

  • dant etiam bibendum lac asininum cum sale vel sanguinem testudinis marinae vel humanum aut vituli marini, et non solum sanguinem, verum etiam coagula, quae lacti miscentur, item mandendam mustelam, sed longo desiccatam tempore, et tunc carnem hominum atque equorum [quorum] impetigines, quas in cruribus habent, sive asinorum vel mulorum, item testes vel veretrum marini sive fluminalis canis et porcelliones, hoc est animalia, quae humectis et aquosis locis saepe nascuntur, a Graecis appellata onisci, dehinc squamulas ferri cum aqua, in qua fuerit candens ferrum praetinctum. —Tardarum passionum libri V Caelii Aureliani [1][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

  • Duo autem sunt genera mustelarum; alterum enim silvestre est distans magnitudine, quod Graeci ἴκτιδας vocant; alterum in domibus oberrans. Falso autem opinantur qui dicunt mustelam ore concipere, aure effundere partum. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis [3][2]

saec. XII.

  • Wisela [Mustela ed.] calida est, et in velocitate sua aliquid de virtute grifonis habet, cum pennas suas erigit, et putredinem in insensibilem naturam habet, ita quod quandam herbulam novit, in qua sanitas vitae est, ita ut si catulos suos vel aliam mustelam dolere viderit, hanc herbulam, quae parvula et gracilis est, cito quaerit, et post eam in terram fodit, et cum eam invenerit, … —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis [4][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Item inter animalia iisdem vestigiis insistens bufo ore adaperto mustelam eminus visam quantumlibet reluctantem seque anxie excruciantem, ut in illius patulum os se immittat, naturali quadam necessitate compellit. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Caelius Aurelianus, Tardarum passionum libri V (Corpus medicorum latinorum, VI.1, ed. Gerhard Bendz, Berolini in aedibus Academiae Scientiarum, Pars I: MXM, Pars II: MMII). Liber primus, De epilepsia, p. [118] — mustelam
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: mustelam.
  3. 3.0 3.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana):  Liber VII. Caput III. [3] — mustelam
  4. 4.0 4.1 Hildegardis Bingensis - Subtilitates diversarum naturarum creaturum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber septimus. Cap. XXXVIII. - De wisela.  — mustelam
  5. 5.0 5.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Libri physicorum Aristotelis explanati (Universitas Turicensis): Liber I. Cap. De generatione et corruptione.  — mustelam