Discretiva

  nugationis dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
nūgātiōnis casus genitivus singularis substantivi nūgātiō

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /nuːgaːtiˈoːnis/(classice)
Syllabificatio phonetica: nū·gā·ti·ō·nis — morphologica: nugation-is

Loci +/-

saec. XIV. (1345-1350)

  • Considerastine tecum, frater Theotime, recens colloquium, an superfluae instar nugationis neglectum et cita oblivione sopitum a mentis tuae cogitationibus omnino abstulisti? [1]

Fontes

  1. Gregorii Palamae Theophanes sive de divinitatis et rerum divinarum communicabilitate et incommunicabilitate, J. P. Migne, Patrologia Graeca. Patrologiae cursus completus. Tom. CL (1865), p. 910