Victionarium

obscura

Discretiva

  obscura dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

+/-

Formae affines

+/-

Latine

+/-

obscūra

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
obscūra casus nominativus singularis · genus femininum adiectivi obscūrus
obscūra casus vocativus singularis · genus femininum adiectivi obscūrus
obscūra casus nominativus pluralis · genus neutrum adiectivi obscūrus
obscūra casus accusativus pluralis · genus neutrum adiectivi obscūrus
obscūra casus vocativus pluralis · genus neutrum adiectivi obscūrus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /obˈskuːra/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·ra — morphologica: obscur-a

obscūrā

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obscūrā secunda singularis praesens activa imperativus obscūrō (obscūrāre)
Forma Modus flexurae originis
obscūrā casus ablativus singularis · genus femininum adiectivi obscūrus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /obˈskuːraː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·rā — morphologica: obscur-a

Dacoromane

+/-

obscura

+/-
Proprietates grammaticales1
+/-
Forma Modus flexurae originis
obscura casus nominativus/accusativus singularis articulatus · genus femininum adiectivi obscur
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ob'sku.ra/
Syllabificatio phonetica: ob·scu·ra — morphologica: obscur-a
Proprietates grammaticales2
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obscura
—
 praesens activa infinitivus obscura
obscura tertia singularis imperfectum activa indicativus obscura
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /ob.sku'ra/
Syllabificatio phonetica: ob·scu·ra — morphologica: obscur-a

Francogallice

+/-

obscura

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obscura tertia singularis perfectum activa indicativus obscurer
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ɔb.skyˈʁa]
Syllabificatio phonetica: ob·scu·ra — morphologica: obscur-a

Hispanice

+/-

obscura

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
obscura forma singularis · genus femininum adiectivi obscuro
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [oβsˈku.ɾa]
Syllabificatio phonetica: obs·cu·ra — morphologica: obscur-a
Formae aliae
+/-

Lusitane

+/-

obscura

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
obscura forma singularis · genus femininum adiectivi obscuro
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ɔbʃˈkurɜ]
Syllabificatio phonetica: obs·cu·ra — morphologica: obscur-a

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43 		Aulus Gellius
ca. 130-170 		Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430 		Caelius Aurelianus
fl.400 		Nicolaus Copernicus
1473–1543 		Ulco Cats Bussemaker
1810–1865
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Epicurus autem, ut opinor, nec non vult, si possit, plane et aperte loqui, nec de re obscura, ut physici, aut artificiosa, ut mathematici, sed de illustri et facili et iam in vulgus pervagata loquitur. —De finibus Ciceronis [1]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • Quae tamen condicio, cum sit magis obnoxia et minus libera, potior tamen et praestabilior existimatur propter amplitudinem maiestatemque populi Romani, cuius istae coloniae quasi effigies parvae simulacraque esse quaedam videntur, et simul quia obscura oblitterataque sunt municipiorum iura, quibus uti iam per ignotitiam non queunt. —Noctes Atticae A. Gellii [2][3]

saec. IV.

  • Quid in ipsa luce visibili quae omnium colorum habet principatum, nam et color nos delectat in corporum formis; quid ergo aliud in luce et coloribus, nisi quod nostris oculis congruit, appetimus? Etenim a nimio fulgore aversamur, et nimis obscura nolumus cernere, sicut etiam in sonis et a nimium sonantibus abhorremus, et quasi susurrantia non amamus. —De musica Augustini [4]

saec. V.

  • Haec est secundum Methodicos lethargorum curatio. antiquorum vero Hippocrates et Erasistratus et Herophilus ad eorum curationem nihil posuerunt, sed Serapion Empiricus in primo libro, quem Ad sectas scribit, obscura nimium atque pauca ordinavit, quorum nihil est dignum enarrare. —Celerum passionum libri III Caelii Aureliani [5][3]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Igitur qui Platonem sequuntur, cum existiment omnes stellas, obscura alioqui corpora, lumine solari concepto resplendere, si sub Sole essent, ob non multam ab eo divulsionem dimidia aut certe a rotunditate deficientes cernerentur. —De revolutionibus orbium coelestium Nicolai Copernici [6][3]

saec. XIX.

  • Sunt autem nonnulli quibus fortuna videtur esse quidem causa, sed humanae menti obscura, tanquam sit divinum quid ac numen excellentius. Quare considerandum est, et quid sit utrumque, et utrum idem sint, an diversa casus inquam et fortuna, et quomodo in causas supra definitas cadant. —Aristotelis Physica Bussemakeri [7][3]

Fontes

  1. ↑ Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber secundus. 5 [15] — obscura
  2. ↑ 2.0 2.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber sextus decimus. Capitulum XIII, [9] — obscura
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Vicicitatio: obscura.
  4. ↑ Aurelius Augustinus Hipponensis, De musica. (Universitas Turicensis): Liber sextus. Caput XIII, p. 38. — obscura
  5. ↑ 5.0 5.1 Caelius Aurelianus, Celerum passionum libri III (Corpus medicorum latinorum, VI.1, ed. Gerhard Bendz, Berolini in aedibus Academiae Scientiarum, MXM). Liber secundus, Quis locus in lethargis patitur, et quomodo curandi sunt lethargi?, p. [32] — obscura
  6. ↑ 6.0 6.1 Nicolaus Copernicus - De revolutionibus orbium coelestium - Libri VI. Norimbergae apud Ioh. Petreum, Anno MDXLIII. (Universitas Turicensis) Liber primus. De ordine caelestium orbium. Cap. X. — obscura
  7. ↑ 7.0 7.1 Ulco Cats Bussemaker, Aristotelis Physica. Aristotelis Naturalis Auscultatio Libri VIII, Firmin Didot, Paris 1854. (Universitas Turicensis): Liber II, capitulum IV, [9] — obscura
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=obscura&oldid=215416"