obscurare

Discretiva

obscurare dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

obscūrāre

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
obscūrāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	obscūrō (obscūrāre)
obscūrāre	—	praesens	activa	infinitivus	obscūrō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ob.skuːˈraːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ob·scū·rā·re — morphologica: obscur-are

Dacoromane

obscurare

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
obscurare	—	praesens	activa	infinitivus	obscura substantiv.

Appellatio pronuntiatusque

API: /ob.sku'rare/

Syllabificatio phonetica: ob·scu·ra·re — morphologica: obscur-are

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Isidorus Hispalensis 560-636

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (63 a.C.n.)

• Etenim quid est, Catilina, quod iam amplius exspectes, si neque nox tenebris obscurare coetus nefarios nec privata domus parietibus continere voces coniurationis tuae potest, si inlustrantur, si erumpunt omnia? Muta iam istam mentem, mihi crede, obliviscere caedis atque incendiorum. teneris undique; luce sunt clariora nobis tua consilia omnia, quae iam mecum licet recognoscas. —In L. Catilinam oratio prima habita in senatu Ciceronis

saec. I.

• In hoc malum a quibusdam etiam laboratur: neque id novum vitium est, cum iam apud Titum Livium inveniam fuisse praeceptorem aliquem qui discipulos obscurare quae dicerent iuberet, Graeco verbo utens σκότισον. Vnde illa scilicet egregia laudatio: «tanto melior: ne ego quidem intellexi.» —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Novit enim quemadmodum soleant haec verba apostolica, quae praetermisit, accipere catholicorum corda fidelium: quae verba tam recta et tanta luce fulgentia tenebrosis et tortuosis interpretationibus novi haeretici obscurare et depravare moliuntur. —De nuptiis et concupiscentia Augustini

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Itaque exomologesis prosternendi et humilificandi hominis disciplina est, habitu atque victu, sacco et cinere incubare, corpus sordibus obscurare, animum maeroribus deicere, illa, quae peccant, tristi tractatione mutare. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis

saec. XII.

• Unde et oculis suis per omne coelum acutissime intendit, quia intentionem suam quam in coelestibus devotissime habet, nulla perversitas obscurare potest, nec ulla persuasio diabolicae fraudis, nec error praevaricantis populi, nec diffusae in diversis terris concussiones ubi insani homines in incredulitate furoris sui crudeliter se discerpunt. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis