Discretiva

  obstat dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obstat tertia singularis praesens activa indicativus obstō (obstāre)
Appellatio +/-
 API: /ˈobstat/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·s·tat — morphologica: ob-stat

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Aulus Cornelius Celsus 30 Quintus Curtius Rufus ca. 50
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Quid autem obstat, quo minus sit beatus, si non sit bipes, aut ista sive beatitas sive beatitudo dicendast (utrumque omnino durum, sed usu mollienda nobis verba sunt) — verum ea, quaecumque est, cur aut in solem illum aut in hunc mundum aut in aliquam mentem aeternam figura membrisque corporis vacuam cadere non potest? —De natura deorum Ciceronis [1][2]

class.

  • Ergo primis diebus danda est sorbitio tisanae vel halicae vel oryzae, cum qua recens adeps cocta sit: cum hac sorbile ovum, nuclei pinei ex melle, panis vel elota halica ex aqua mulsa; potui deinde non solum pura aqua sed etiam mulsa egelida, aut si aestas est, etiam frigida, nisi quid obstat. —De Medicina Celsi [3]

saec. I.

  • Hunc apparatum carnifex sequebatur: quippe satrapes Astaspes, de quo ante dictum est, interfici iussus est: adeo nec luxuriae quicquam crudelitas nec crudelitati luxuria obstat. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [4]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber primus. 93 [95] — obstat
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: obstat.
  3. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quartus, XIV. [3] — obstat
  4. Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IX. Capitulum X, [29] — obstat