Discretiva

  octavos dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

octāvōs

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
octāvōs casus accusativus pluralis · genus masculinum numeri octāvus
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: /okˈtaːwoːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: oc·tā·vōs — morphologica: octav-os

octavos

+/-
Proprietates grammaticales
+/-
Forma Modus flexurae originis
octavos forma pluralis · genus masculinum adiectivi octavo
octavos forma pluralis substantivi octavo
Appellatio pronuntiatusque
+/-
 API: [ɔkˈta.βos]
Syllabificatio phonetica: for·ma·tos — morphologica: format-os

Loci

+/-
Quintus Horatius Flaccus
-65…-8
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 41-40 a.C.n.)

  • haec mihi Stertinius, sapientum octavos, amico
arma dedit, posthac ne conpellarer inultus.
dixerit insanum qui me, totidem audiet atque
respicere ignoto discet pendentia tergo. —Sermonum / Satyrarum libri II Q. Horatii Flacci [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Horatius Flaccus - Sermonum libri II. (Universitas Turicensis): Liber II. Collocutus cum Horatio Damasippus hoc Stoicae philosophiae paradoxum probat: omnes propemodum homines insanire. Versus 296  — octavos
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: octavos.