VIII
Cardinalis: octō
Ordinalis: octāvus
Adverbium: octiēs
Distributivus: octōnī
Proportionalis: octuplus
Multiplicativus: octuplex
Collectivus:
VIIVIIIIX
(VII.) septimus ← octāvus → nōnus (IX.)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /okˈtaːwus/(classice)
Syllabificatio phonetica: oc·tā·vus — morphologica: octav-us

Notatio

+/-
← Latineoctō, in lingua prisca Indoeuropaea *H₃eḱtōvos.

Numerus ordinalis

+/-

octāv|us, -a, -um

  1. √ Qui septimum sequitur.

Declinatio

+/-
Numerus ordinalis singularis Numerus ordinalis pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. octāvus octāva octāvum nom. octāvī octāvae octāva
gen. octāvī octāvae octāvī gen. octāvōrum octāvārum octāvōrum
dat. octāvō octāvae octāvō dat. octāvīs octāvīs octāvīs
acc. octāvum octāvam octāvum acc. octāvōs octāvās octāva
abl. octāvō octāvā octāvō abl. octāvīs octāvīs octāvīs
voc. octāve octāva octāvum voc. octāvī octāvae octāva

Dictiones collatae

+/-

Dictiones derivatae

+/-

Translationes

+/-
√ Qui septimum sequiturdilatare ▼
√ Qui septimum sequiturcollabi ▲

Loci

+/-
M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 85 a.C.n. / 669 a.u.)

  • Octavus locus est, per quem demonstramus non vulgare neque factitatum esse ne ab audacissimis quidem hominibus id maleficium, de quo agatur; atque id a feris quoque hominibus et a barbaris gentibus et inmanibus bestiis esse remotum. —De inventione Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De inventione. (The Latin Library): Liber primus. LIV. [103] — octavus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: octavus.