paravisses

Discretiva

paravisses dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parāvissēs	secunda singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	parō (parāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /paraːˈwisseːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·rā·vis·sēs — morphologica: parav-isses

Formae aliae

• (Syncop.) parāssēs

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (59 a.C.n. / 695 a.u.)

• Homines sunt tota ex Asia frugalissimi, sanctissimi, a Graecorum luxuria et levitate remotissimi, patres familias suo contenti, aratores, rusticani; agros habent et natura perbonos et diligentia culturaque meliores. In hisce agris tu praedia habere voluisti. Omnino mallem, et magis erat tuum, si iam te crassi agri delectabant, hic alicubi in Crustumino aut in Capenati paravisses. —Pro L. Valerio Flacco oratio Ciceronis