pauperes

Discretiva

pauperes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pauperēs	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	pauperō (pauperāre)

Forma	Modus flexurae	originis
pauperēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	adiectivi pauper
pauperēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	adiectivi pauper
pauperēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	adiectivi pauper
pauperēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	adiectivi pauper
pauperēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	adiectivi pauper
pauperēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	adiectivi pauper

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpau̯pereːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pau·pe·rēs — morphologica: pauper-es

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• hos digitis suspendere et binos ac ternos auribus feminarum gloria est, subeuntque luxuriae eius nomina externa, exquisita perdito nepotatu, si quidem, cum id fecere, crotalia appellant, ceu sono quoque gaudeant et collisu ipso margaritarum; cupiuntque iam et pauperes, lictorem feminae in publico unionem esse dictitantes. quin et pedibus, nec crepidarum tantum obstragulis, set totis socculis addunt. —Naturalis historia Plinii

• quo mirabilius quid potest reperiri? aliqua gigni repente vitia terrarum in parte certa membrisque hominum certis vel aetatibus aut etiam fortunis, tamquam malo eligente, haec in pueris grassari, illa in adultis, haec proceres sentire, illa pauperes! —Naturalis historia Plinii