Discretiva

  pauperes dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pauperēs secunda singularis praesens activa coniunctivus pauperō (pauperāre)
Forma Modus flexurae originis
pauperēs casus nominativus pluralis · genus masculinum adiectivi pauper
pauperēs casus nominativus pluralis · genus femininum adiectivi pauper
pauperēs casus accusativus pluralis · genus masculinum adiectivi pauper
pauperēs casus accusativus pluralis · genus femininum adiectivi pauper
pauperēs casus vocativus pluralis · genus masculinum adiectivi pauper
pauperēs casus vocativus pluralis · genus femininum adiectivi pauper

Appellatio +/-

 API: /ˈpau̯pereːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: pau·pe·rēs — morphologica: pauper-es

Loci +/-

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana +/-

saec. I.

  • hos digitis suspendere et binos ac ternos auribus feminarum gloria est, subeuntque luxuriae eius nomina externa, exquisita perdito nepotatu, si quidem, cum id fecere, crotalia appellant, ceu sono quoque gaudeant et collisu ipso margaritarum; cupiuntque iam et pauperes, lictorem feminae in publico unionem esse dictitantes. quin et pedibus, nec crepidarum tantum obstragulis, set totis socculis addunt. —Naturalis historia Plinii [1][2]
  • quo mirabilius quid potest reperiri? aliqua gigni repente vitia terrarum in parte certa membrisque hominum certis vel aetatibus aut etiam fortunis, tamquam malo eligente, haec in pueris grassari, illa in adultis, haec proceres sentire, illa pauperes! —Naturalis historia Plinii [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 56, [140] — pauperes
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: pauperes.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXVI, cap. 3, [4] — pauperes