Latine +/-

Notatio +/-

Graeca Antiqua πέλτη (peltē)

Nomen substantivum +/-

pelt|a, -ae fem.

  1. Genus scuti parvi, levis, umbone carentis, et ab una parte in modum lunae nondum plane dimidiae, sed in cornua aliquantum diductae conformati.[1]

Declinatio +/-

f. sing. plur.
nom. pelta peltae I
gen. peltae peltārum II
dat. peltae peltīs III
acc. peltam peltās IV
abl. peltā peltīs VI
voc. pelta peltae V

Dictiones derivatae +/-

Translationes +/-

Anglice

pelta en

Germanice

Pelte de (leichter Schild in Halbmondform)

Italice

pelta it

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 617 — “PELTA, -ae, f.”