pependerunt

Discretiva

pependerunt dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pependērunt	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	pendeō (pendēre)
pependērunt	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	pendō (pendere)

API: /pe.penˈdeːrunt/

Syllabificatio phonetica: pe·pen·dē·runt — morphologica: pepend-erunt

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

Quantumque sanguinis fusum sit, vel ex hoc aestimari potest, quod intra munimenta urbis VI milia armatorum trucidata sunt. Triste deinde spectaculum victoribus ira praebuit regis: duo milia, in quibus occidendis defecerat rabies, crucibus adfixi per ingens litoris spatium pependerunt. Carthaginiensium legatis pepercit addita denuntiatione belli, quod praesentium rerum necessitas moraretur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[1]^[2]

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

Et de Cretico labyrintho satis dictum est. Lemnius similis illi columnis tantum CL memorabilior fuit, quarum in officina turbines ita librati pependerunt, ut puero circumagente tornarentur. architecti fecere Zmilis et Rhoecus et Theodorus indigenae. exstantque adhuc reliquiae eius, cum Cretici Italicique nulla vestigia exstent. —Naturalis historia Plinii ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum IV, [17] — pependerunt
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: pependerunt.
↑ ^3.0 ^3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 36, cap. 19, [90] — pependerunt