Discretiva

  pepererit dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
pepererit tertia singularis perfectum activa coniunctivus pariō (parere)
pepererit tertia singularis futurum exactum activa indicativus pariō (parere)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /peˈpe.re.rit/(classice)
Syllabificatio phonetica: pe·pe·re·rit — morphologica: peper-erit

Loci

+/-
Marcus Terentius Varro
-116…-27
C. Plinius Secundus
23-79
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70-150
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

  • Quae velis incubet, negant plus XXV oportere ova incubare, quamvis propter fecunditatem pepererit plura, optimum esse partum ab aequinoctio verno ad autumnale. Itaque quae ante aut post nata sunt et etiam prima eo tempore, non supponenda; et ea quae subicias, potius vetulis quam pullitris, et quae rostra aut ungues non habeant acutos, quae debent potius in concipiendo occupatae esse quam incubando. —De agricultura Varronis [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • eius vero, quae feminam enixa sit, ad vitia tantum in facie sananda praevalet. pulmonum quoque incommoda lacte mulieris sanantur; cui si admisceatur inpubis pueri urina et mel Atticum, omnia coclearium singulorum mensura, vermes quoque aurium eici invenio. eius, quae marem pepererit, lacte gustato canes rabiosos negant fieri. —Naturalis historia Plinii [3]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • avo quoque eius fulgur procuranti, cum exta de manibus aquila rapuisset et in frugiferam quercum contulisset, responsum est summum sed serum imperium portendi familiae; et ille irridens: sane, inquit, cum mula pepererit. nihil aeque postea Galbam temptantem res novas confirmavit quam mulae partus, ceterisque ut obscaenum ostentum abhorrentibus, solus pro laetissimo accepit memor sacrificii dictique avi. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli [4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

  • Dolor: Inveni discipulum magne spei.
Ratio: Et magne sollicitudinis. Et profecto si bonus fiat, filium tibi cor genuerit, lingua pepererit; sin malus, hostem qui te dum timuisse recordabitur oderit. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber tertius, IX. p. 9 — pepererit
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: pepererit.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 28, cap. 21, [75] — pepererit
  4. 4.0 4.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber septimus. Galba. IV. [2] — pepererit
  5. 5.0 5.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 81: [De insigni discipulo] — pepererit