Discretiva

  perfidam dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
perfidam casus accusativus singularis · genus femininum adiectivi perfidus

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ˈper.fi.dam/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·fi·dam — morphologica: per-fid-am

Loci

Apuleius
ca. 125-170
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Haec recensente pistore iam dudum procax et temeraria mulier verbis execrantibus fullonis illius detestabatur uxorem: illam  perfidam , illam impudicam, denique universi sexus grande dedecus, quae suo pudore postposito torique genialis calcato foedere larem mariti lupanari maculasset infamia iamque perdita nuptae dignitate prostitutae sibi nomen adsciverit; addebat et talis oportere vivas exuri feminas. —Metamorphoseon libri XI Apulei [1][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354–1367 p.C.n.)

  • Dolor:  Perfidam  patior uxorem.
Ratio: Iam periculo res non vacat. Uxor Agamemnonem, uxor Africanum morti dedit; ut Amphiareum, ut Deiphobum, ut Sansonem sileam, aliosque, quos numerare longum est. Illi quidem prorsus innumerabiles, quos uxores nec mori cogunt, nec vivere patiuntur. —De remediis utriusque fortune Petrarcae [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber IX. Capitulum XXVI. Versus 1 — perfidam
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: perfidam.
  3. 3.0 3.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. 19: [De importuna uxore] — perfidam