perfidum

Discretiva

perfidum dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
perfidum	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi perfidus
perfidum	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi perfidus
perfidum	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi perfidus
perfidum	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi perfidus

API: /ˈper.fi.dum/

Syllabificatio phonetica: per·fi·dum — morphologica: per-fid-um

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

{{exempla|Latinitas Romana| class. (anno 433 u.c.)

Querentes magis quam consultantes nox oppressit, cum pro ingenio quisque fremerent: “Per obices viarum,” alius, “per adversa montium, per silvas, qua ferri arma poterunt, eamus, modo ad hostem pervenire liceat, quem per annos iam prope triginta vincimus; omnia aequa et plana erunt Romano in  perfidum  Samnitem pugnanti”; alius: “Quo aut qua eamus? Num montes moliri sede sua paramus? Dum haec imminebunt iuga, qua tu ad hostem venias?” —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]^[2]

saec. I. (27/35 p.C.n.)

quis deorum gravissimi sceleris ultor illam dexteram, quae in necem patriae parentis exarserat, tanto torpore inligavit, ut se tremibunda Pindari genibus summitteret, ne publici parricidii quas merebatur poenas arbitrio piae victoriae exsolveret? tu profecto tunc, dive Iuli, caelestibus tuis vulneribus debitam exegisti vindictam,  perfidum  erga te caput sordidi auxilii supplex fieri cogendo, eo animi aestu conpulsum, ut neque retinere vitam vellet neque finire sua manu auderet. —Factorum et dictorum memorabilium Valerii Maximi ^[3]^[2]

saec. II. (ca. 105–110 p.C.n.)

Postera luce Cerialis equite et auxiliariis cohortibus frontem explet, in secunda acie legiones locatae, dux sibi delectos retinuerat ad improvisa. Civilis haud porrecto agmine, sed cuneis adstitit: Batavi Cugernique in dextro, laeva ac propiora flumini Transrhenani tenuere. Exhortatio ducum non more contionis apud universos, sed ut quosque suorum advehebantur. Cerialis veterem Romani nominis gloriam, antiquas recentisque victorias; ut  perfidum  ignavum victum hostem in aeternum exciderent, ultione magis quam proelio opus esse. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[4]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber IX, caput 3, [2] — perfidum
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 Vicicitatio: perfidum.
↑ ^3.0 ^3.1 Valerius Maximus – Factorum et dictorum memorabilium libri novem. (Bibliotheca Augustana): Liber VI. Capitulum VIII : De fide servorum. [Exemplum 4] — perfidum
↑ ^4.0 ^4.1 Publius Cornelius Tacitus - Historiarum libri XIV. (The Latin Library): Liber V. [16] — perfidum