Discretiva

  pertinentia dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
pertinentia casus nominativus pluralis · genus neutrum participii pertinēns
pertinentia casus accusativus pluralis · genus neutrum participii pertinēns
pertinentia casus vocativus pluralis · genus neutrum participii pertinēns

Appellatio +/-

 API: /per.tiˈnentia/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·ti·nen·ti·a — morphologica: per-tin-ent-ia

Loci +/-

M. Tullius Cicero
-106…-43
Sextus Iulius Frontinus
ca. 40–103
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera coniungi debuerunt; nunc ita separantur ut diiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Itaque contra est ac dicitis; nam constitui virtus nullo modo potest nisi ea quae sunt prima naturae ut ad summam pertinentia tenebit. Quaesita enim virtus est non quae relinqueret naturam sed quae tueretur; at illa ut vobis placet partem quandam tuetur, reliquam deserit. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]

saec. I.  (ca. 97 p.C.n.)

  • Nunc quae observare curator aquarum debeat et legem senatusque consulta ad instruendum actum pertinentia subiungam. Circa ius ducendae aquae in privatis observanda sunt, ne quis sine litteris Caesaris, id est ne quis aquam publicam non impetratam, et ne quis amplius quam impetravit ducat. Ita enim efficiemus ut modus, quem adquiri diximus, possit ad novos salientes et ad nova beneficia principis pertinere. —De aquaeductu urbis Romae Frontini [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber quartus. XV [41] — pertinentia
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: pertinentia.
  3. Sextus Iulius Frontinus - De Aquis sive De aquaeductu urbis Romae. (Universitas Turicensis): Liber 2. Cap. 103 — pertinentia