pertinentium

Discretiva

pertinentium dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pertinentium	casus genitivus pluralis	participii pertinēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /per.tiˈnen.ti.um/

(classice)

Syllabificatio phonetica: per·ti·nen·ti·um — morphologica: per-tin-ent-ium

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

C. Plinius Secundus 23-79

Sextus Iulius Frontinus ca. 40–103

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Negant ab ullo philosopho quidquam dictum esse languidius: recte id quidem, sed nihil intelligo dici potuisse constantius. Si enim tot sunt in corpore bona, tot extra corpus in casu atque fortuna, nonne consentaneum est plus fortunam, quae domina rerum sit et externarum et ad corpus pertinentium, quam consilium valere? —Tusculanae disputationes Ciceronis

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Praeter haec sunt notabilia animalium ad hoc volumen pertinentium: gromphenam, avem in Sardinia narratam grui similem, ignotam iam etiam Sardis existimo. in eadem provincia ophion, cervis tantum pilo similis nec alibi nascens. iidem auctores sirulugum nec quale esset animal nec ubi nasceretur tradiderunt. fuisse quidem non dubito, cum et medicinae ex eo sint demonstratae. M. Cicero tradit animalia biuros vocati, qui vites in Campania erodant. —Naturalis historia Plinii

saec. I.  (ca. 97 p.C.n.)

• Commoda publicae familiae ex aerario dantur, quod impendium exoneratur vectigalium reditu ad ius aquarum pertinentium. Ea constant ex locis aedificiisve quae sunt circa ductus et castella aut munera aut lacus. —De aquaeductu urbis Romae Frontini