Discretiva

  perventione dictio est in variis linguis:

Formae affines +/-

Latine +/-

Proprietates grammaticales +/-

Forma Modus flexurae originis
perventiōne casus ablativus singularis substantivi perventiō

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /perwentiˈoːne/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·ven·ti·ō·ne — morphologica: per-vention-e

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica +/-

saec. IV.

  • Illi prosperitas in via est, in perventione infelicitas: tibi labor in via, in perventione felicitas; quoniam iter impiorum peribit. —Enarrationes in Psalmos Augustini [1][2]

Fontes

  1. Aurelius Augustinus Hipponensis, Enarrationes in Psalmos (Universitas Turicensis). Caput sermo I, p. [9] — perventione
  2. Vicicitatio: perventione.