Latine +/-

Appellatio pronuntiatusque +/-

 API: /perˈwentioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·ven·ti·ō — morphologica: per-ven-tio

Notatio +/-

Latine: perveniō (pervenīre)

Nomen substantivum +/-

perventi|ō, -ōnis fem. [1][2][3][4]

  1. Actus perveniendi.

Declinatio +/-

f. sing. plur.
nom. perventiō perventiōnēs I
gen. perventiōnis perventiōnum II
dat. perventiōnī perventiōnibus III
acc. perventiōnem perventiōnēs IV
abl. perventiōne perventiōnibus VI
voc. perventiō perventiōnēs V

Dictiones collatae +/-

Synonyma

Translationes +/-

Actus perveniendidilatare ▼
Actus perveniendicollabi ▲

Loci +/-

Aurelius Augustinus Hipponensis
354–430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. V.

  • Haec ibi erit plena et sempiterna sapientia, eademque veraciter vita iam beata: perventio quippe est ad aeternum ac summum bonum, cui adhaerere in aeternum est finis nostri boni. —Epistolae Augustinus [5][6]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 687 — “PERVENTĬO, ōnis, f. 3.”
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 507 — “perventĭo, ōnis, f. [pervenio]”
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — perventio, ōnis, f. (pervenio) (tom. 2, p. 1660)
  4. 4.0 4.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)perventio
  5. 5.0 5.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Epistolae (Universitas Turicensis). Epistola CLV. Caput III, p. [12] — perventio
  6. 6.0 6.1 Vicicitatio: perventio.