perventionem
Discretiva
perventionem dictio est in variis linguis: |
Formae affines +/-
Latine +/-
Proprietates grammaticales +/-
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
perventiōnem | casus accusativus singularis | substantivi perventiō |
Appellatio pronuntiatusque +/-
API: /perwentiˈoːnem/ (classice) - Syllabificatio phonetica: per·ven·ti·ō·nem — morphologica: per-vention-em
Loci +/-
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica +/-
Fontes
- ↑ Aurelius Augustinus Hipponensis, De consensu Evangelistarum (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput XX, p. [49] — perventionem
- ↑ Vicicitatio: perventionem.