pinus

Latine

Pinus sylvestris partes.

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpiːnus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pī·nus — morphologica: pin-us

Nomen substantivum

pīn|us, -ūs fem. vel pīn|us, -ī fem.

1. Species arboris generis Pinus.
2. (Meton.) lignum eius arboris.

Declinatio

f. sing. plur. nom. pīnus pīnūs I gen. pīnūs pīnuum II dat. pīnuī pīnibus III acc. pīnum pīnūs IV abl. pīnū pīnibus VI voc. pīnus pīnūs V

f. sing. plur. nom. pīnus pīnī I gen. pīnī pīnōrum II dat. pīnō pīnīs III acc. pīnum pīnōs IV abl. pīnō pīnīs VI voc. pīne pīnī V

Dictiones collatae

• arbor
• fāgus
• quercus
• ulmus

Translationes

Species arboris

• Anglice: pine (en)
• Esperantice: pino (eo)

• Germanice: Kiefer (de) f