Discretiva

  plorares dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
plōrārēs secunda singularis imperfectum activa coniunctivus plōrō (plōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /ploːˈraːreːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: plō·rā·rēs — morphologica: plor-ares

Loci

+/-
Quintus Horatius Flaccus -65/-8
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Extremum Tanain si biberes, Lyce,
saevo nupta viro, me tamen asperas
porrectum ante foris obicere incolis
plorares Aquilonibus.
audis, quo strepitu ianua, quo nemus
inter pulcra satum tecta remugiat
ventis et positas ut glaciet nives
puro numine Iuppiter? —Carminum libri IV Q. Horatii Flacci [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Horatius Flaccus - Carminum libri IV. (Bibliotheca Augustana): Liber III. Carmen X. Versus 4  — plorares
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: plorares.