ploratis

Discretiva

ploratis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

plōrātis

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
plōrātis	secunda pluralis	praesens	activa	indicativus	plōrō (plōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ploːˈraːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rā·tis — morphologica: plor-atis

Usus

Latinitas nova

saec. XXI.

• Et ingressus, ait illis: Quid turbamini, et ploratis? puella non est mortua, sed dormit. —Biblia Sacra iuxta Vulgatam Clementinam. Novum Testamentum. Marcus 5, 39.

plōrātīs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
plōrātīs	casus dativus pluralis	participii plōrātus
plōrātīs	casus ablativus pluralis	participii plōrātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ploːˈraːtiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rā·tīs — morphologica: plorat-is