ploravere

Discretiva

ploravere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
plōrāvēre	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	plōrō (plōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ploːraːˈweːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rā·vē·re — morphologica: plorav-ere

Formae aliae

• plōrāvērunt

Loci

Quintus Horatius Flaccus -65/-8

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Romulus et Liber pater et cum Castore Pollux,

post ingentia facta deorum in templa recepti,

dum terras hominumque colunt genus, aspera bella

componunt, agros adsignant, oppida condunt,

ploravere suis non respondere favorem

speratum meritis. diram qui contudit hydram

notaque fatali portenta labore subegit,

comperit invidam supremo fine domari. —Epistularum libri II Q. Horatii Flacci