ploraverimus

Discretiva

ploraverimus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
plōrāverimus	prima pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	plōrō (plōrāre)
plōrāverimus	prima pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	plōrō (plōrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ploːraːˈwerimus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rā·ve·ri·mus — morphologica: plorav-erimus

Usus

• Igitur, soror charissima, si in hac vita peccata nostra perfecte ploraverimus, et a vanitatibus huius mundi recesserimus, peccatorum nostrorum veniam nos obtinere credimus. —De modo bene vivendi Auctoris incerti. LXV. - De risu immoderato fugiendo.