praecurrendum

Discretiva

praecurrendum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
praecurrendum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	praecurrō (praecurrere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯.kurˈrendum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·cur·ren·dum — morphologica: prae-curr-end-um

Loci

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius ca. 480-525

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. VI.

• Praecurrendum est igitur ad breve quiddam, quo prius cognito facilior demonstratio fiat, ab omni superparticulari, si continuam ei superparticularem quis auferat proportionem, quae est scilicet minor, id quod relinquitur minus est eius medietate, quae detracta est proportionis, ut in sesquialtera ac sesquitertia. —De institutione musica Boetii