praecurro
Appellatio pronuntiatusque
+/-
API: /prae̯ˈkur.roː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: prae·cur·rō — morphologica: prae-curr-o
Notatio
+/-Verbum temporale
+/-praecurr|ō, -ĕre, praecucurrī sive praecurrī, praecursum
- √ Ante currere.
Coniugatio
+/-Verbum finitum
| Thema | Vox activa | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| praecurr- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
| Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
| I. sing. | praecurrō | praecurram | praecurrēbam | praecurrerem | praecurram | ||
| II. sing. | praecurris | praecurrās | praecurre! | praecurrēbās | praecurrerēs | praecurrēs | praecurritō! |
| III. sing. | praecurrit | praecurrat | praecurrēbat | praecurreret | praecurret | praecurritō! | |
| I. plur. | praecurrimus | praecurrāmus | praecurrēbāmus | praecurrerēmus | praecurrēmus | ||
| II. plur. | praecurritis | praecurrātis | praecurrite! | praecurrēbātis | praecurrerētis | praecurrētis | praecurritōte! |
| III. plur. | praecurrunt | praecurrant | praecurrēbant | praecurrerent | praecurrent | praecurruntō! | |
| Thema | Vox passiva | ||||||
| praecurr- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
| Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
| III. sing. | praecurritur | praecurrātur | praecurrēbātur | praecurrerētur | praecurrētur | — | |
| Thema | Vox activa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| praecucurr- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
| Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
| I. sing. | praecucurrī | praecucurrerim | praecucurreram | praecucurrissem | praecucurrerō |
| II. sing. | praecucurristī | praecucurreris | praecucurrerās | praecucurrissēs | praecucurreris |
| III. sing. | praecucurrit | praecucurrerit | praecucurrerat | praecucurrisset | praecucurrerit |
| I. plur. | praecucurrimus | praecucurrerimus | praecucurrerāmus | praecucurrissēmus | praecucurrerimus |
| II. plur. | praecucurristis | praecucurreritis | praecucurrerātis | praecucurrissētis | praecucurreritis |
| III. plur. | praecucurrērunt | praecucurrerint | praecucurrerant | praecucurrissent | praecucurrerint |
Verbum infinitum
| Modus | infinitivus | participium | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
| Vox activa |
praecurrere | praecucurrisse | praecursūrum, -am, -um esse |
praecurrēns | praecursūrus, -a, -um | |
| Vox passiva |
praecurrī | praecursum, -am, -um esse |
praecursum īrī | praecursus, -a, -um |
||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
| praecurrendī | praecurrendus, -a, -um | praecursum | praecursū | |||
Usus
+/-Latinitas postclassica
Dictiones collatae
+/-Composita
- accurrō, accurrere, accursus
- antecurrō, antecurrere
- concurrō, concurrere, concursus, concursiō
- circumcurrō, circumcurrere, circumcursiō
- dēcurrō, dēcurrere, dēcursus, dēcursiō
- discurrō, discurrere, discursus, discursiō
- excurrō, excurrere, excursus, excursiō
- incurrō, incurrere, incursus, incursiō
- intercurrō, intercurrere, intercursus
- introcurrō, introcurrere
- occurrō, occurrere, occursus, occursiō
- percurrō, percurrere, percursus, percursiō
- praetercurrō, praetercurrere
- prōcurrō, prōcurrere, prōcursus, prōcursiō
- recurrō, recurrere, recursus, recursiō
- succurrō, succurrere
- supercurrō, supercurrere
- suptercurrō, suptercurrere
- trānscurrō, trānscurrere, trānscursus, trānscursiō
Dictiones derivatae
+/-Translationes
+/-| Ante currere | dilatare ▼ |
|---|
| Ante currere | collabi ▲ |
|---|