praecurrerent

Discretiva

praecurrerent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
praecurrerent	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	praecurrō (praecurrere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯ˈkur.re.rent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·cur·re·rent — morphologica: prae-curr-erent

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• Nam non placet Stoicis singulis iecorum fissis aut avium cantibus interesse deum; neque enim decorum est nec dis dignum nec fieri ullo pacto potest; sed ita a principio inchoatum esse mundum, ut certis rebus certa signa praecurrerent, alia in extis, alia in avibus, alia in fulgoribus, alia in ostentis, alia in stellis, alia in somniantium visis, alia in furentium vocibus. —De divinatione Ciceronis