praecurrens

Latine

API: /prae̯ˈkur.reːns/

Syllabificatio phonetica: prae·cur·rēns — morphologica: prae-curr-ens

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
praecurrēns	—	praesens	activa	participium	praecurrō (praecurrere)

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	praecurrēns	praecurrēns	praecurrēns	nom.	praecurrentēs	praecurrentēs	praecurrentia
gen.	praecurrentis	praecurrentis	praecurrentis	gen.	praecurrentium	praecurrentium	praecurrentium
dat.	praecurrentī	praecurrentī	praecurrentī	dat.	praecurrentibus	praecurrentibus	praecurrentibus
acc.	praecurrentem	praecurrentem	praecurrēns	acc.	praecurrentēs praecurrentīs	praecurrentēs praecurrentīs	praecurrentia
abl.	praecurrente praecurrentī	praecurrente praecurrentī	praecurrente praecurrentī	abl.	praecurrentibus	praecurrentibus	praecurrentibus
voc.	praecurrēns	praecurrēns	praecurrēns	voc.	praecurrentēs	praecurrentēs	praecurrentia

Participium: qui praecurrit	dilatare ▼

Participium: qui praecurrit	collabi ▲

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XII.

Fugite etiam illos qui morantur in speluncis, inclusae cohortes diaboli existentes, vae illis, vae illis qui sic perseveraverint, quia viscera diaboli sunt, et praecurrens germen filii perditionis. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Hildegardis Bingensis - Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Visio septima. Pagina 0563A — praecurrens
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: praecurrens.