Discretiva

  praecurrentem dictio est in variis linguis:

Formae affines

+/-

Proprietates grammaticales

+/-
Forma Modus flexurae originis
praecurrentem casus accusativus singularis · genus masculinum participii praecurrēns
praecurrentem casus accusativus singularis · genus femininum participii praecurrēns

Appellatio pronuntiatusque

+/-
 API: /prae̯.kurˈren.tem/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·cur·ren·tem — morphologica: prae-curr-ent-em

Loci

+/-
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

  • In actu urentium speculorum videmus, per luciferum radium praecurrentem, immitti igneam rebus accensibilibus virtutem: ita contrariae virtutis impressio a praevenientis umbrae activa potentia demanat. —De monade numero et figura Iordani Bruni [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De monade numero et figura. (Universitas Turicensis): Cap. V. [Secundus ordo] — praecurrentem
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: praecurrentem.